Voor de Labradorpost schrijf ik columns over Boris’ belevenissen.Deze is verschenen in de Labradorpost van februari 2022
En ’s avonds hadden we een zielig hondje met zijn staartje in mineur….
Daar ging uiteraard een verhaal aan vooraf. Een dag met stuiterende kinderen omdat er sneeuw voorspeld was. En stiekem kon ik zelf ook niet wachten. Ik hou van sneeuw, wandelen in de sneeuw. Benco, mijn eerste lab vond sneeuw fantastisch, en ik hoopte dat Boris dat ook zou vinden. Zijn eerste sneeuw! Het duurde even (lees: uuuuren) maar eindelijk lag er een noemenswaardig laagje sneeuw en konden we naar buiten. De skibroeken, handschoenen, mutsen en laarzen lagen uiteraard al klaar.
We wandelden en speelden lekker in de sneeuw. Boris vond het eerst maar gek aan zijn pootjes en dat rare spul dat op zijn neus viel was ook gek, maar al snel was hij gewend en leek het wel leuk te vinden. Stuiterde af en toe met gekke bokkesprongen door de sneeuw.
En het bleef sneeuwen! Tussendoor binnen even opwarmen. En de volgende dag was er nóg meer sneeuw. Heerlijk! Een kort ochtendrondje voor het ontbijt, en daarna een langere ronde. Er lag inmiddels een flink pak, dus gingen we ook even naar de dijk waar hij lekker los kon rennen in de hoge sneeuw. En zo maakten we een paar rondjes door het dorp én door de sneeuw.
Ook werd er geveegd en sneeuw geruimd, daar ‘hielp’ Boris graag bij. De kinderen bouwden een paar sneeuwpoppen en natuurlijk werden er ook sneeuwballen gegooid. We letten goed op dat Boris niet teveel sneeuw opat of erin hapte.
Het was echt genieten voor ons. En dat had er ook zeker mee te maken dat we niet weg hoefden omdat het weekend was! Als je wel de weg op moest was het een heel ander verhaal.
We maakten verschillende wandelingen in de sneeuw, en tussendoor even lekker naar binnen opwarmen en uitrusten met uiteraard ook warme chocolademelk.
Na het avondeten hadden we ineens een heel sip hondje. Een zielige blik in zijn ogen, weinig enthousiast om mee te gaan. En zijn staart was stuk! Het zag er heel gek uit, zo’n afhangende staart. En sneu omdat Boris er echt last van had!
Ik had al wel eens van een cold water tail gehoord, maar had het nog nooit gezien. En dit was overduidelijk. ‘Uiteraard’ gebeurde dit op zondagavond, en hier wilde ik niet de dierenarts voor bellen. Toch maar even google aangeslingerd en wat gelezen. Andere benamingen zijn koud water staart, dode staart of limp tail syndrome (lamme staart syndroom).
Het is een probleem met de spieren, gaat redelijk vanzelf weer over maar doet wel pijn bij de hond. Retrievers en werkhonden hebben er meer kans op. Bij Benco had ik het nooit gezien, maar bij Boris was het bij de eerste sneeuw raak.
Pijnstilling kon ik na een telefoontje zo ophalen bij de dierenarts, maar heel Nederland lag plat vanwege de sneeuw en ik zag het ook niet zo zitten om in de auto te stappen met dit enorme pak sneeuw. Gelukkig had een kennis nog diezelfde pijnstilling staan en daar kon ik voor nu even wat ophalen.
Boris zelf lag vooral in zijn warme mandje, met een dekentje over hem heen. Dat hadden de kinderen over hem heen gelegd. Waar hij normaal niet weet hoe snel hij van dat dekentje af moet komen, liet hij het nu lekker liggen.
We wandelden kleine rondjes, zorgden dat het lekker warm was in huis en zijn mandje op een rustige plaats stond. Zieke kinderen is wat, maar een zielige hond vind ik ook ingewikkeld. Die kan niet zeggen wat hij nodig heeft of zou willen.
Cold water tail komt door kou, maar ook door gebrek aan conditie, spieren. Boris was nog geen jaar, dus dat geef ik dan ook maar een beetje de schuld. Voor een eventueel volgende keer heb ik nu pijnstilling staan. Ik hoop het nooit meer bij ‘m te zien, maar nu kan ik in ieder geval pijnstilling geven als het nodig is.
Na een paar dagen deed Boris zijn staart het weer, en was hij gelukkig weer mijn eigen, enthousiaste, onstuimige hondje.
Cold water tail komt niet zo vaak voor, las ik ook nog ergens. Toch ken ik wel een aantal bevriende honden die het gehad hebben.
Hopelijk was dit de eerste en de laatste keer!
Want sneeuw is leuk, maar kou niet!
