Voor de Labradorpost schrijf ik columns over Boris’ belevenissen.
Deze is verschenen in de Labradorpost van december 2021: 

Een hond hebben is multitasken.

Daar kwam ik laatst achter toen ik stond te hannessen met een brief (voor de brievenbus), een hondenlijn met een hond aan het einde, een paraplu en een poepzakje. Want zal je net zien, hij moest nét gaan zitten op het kleine stukje tussen huis en de brievenbus. Paraplu onder m’n oksel, brief tussen m’n tanden, lijn tussen mijn benen en zo met één had modderen met het zakje. Ondertussen oplettend dat je niet in de drol van een ander gaat staan.
Daarna sta je bij de brievenbus te klooien met zakje, envelop (niet door elkaar halen!) Paraplu, lijn en hond.
En werkelijk elke keer als ik met een paraplu sta te vechten denk ik: de volgende keer regen ik liever nat dan dit gedoe. Maar toch vind ik mezelf iedere keer weer terug met zo’n plu.

Uiteraard zijn er veel meer momenten dat je op moet letten. En dan bedoel ik uiteraard niet op je telefoon kijken tijdens het wandelen. Of dat je met een koffiemok in je handen de hond moet uitlaten. Echt gezien, er zijn ook mensen die multitasken met een telefoon, een lopend kindje, een kinderwagen én een hond. Dat is pas echt knap als je dat kunt. Dat is universiteit honden uitlaten. Ik vraag me overigens af of ik dat zou willen. Want wie krijgt er nu de aandacht? De beller? Je kind? Het verkeer om je heen? Of de hond?
En soms is het even niet anders. Dan vallen dingen samen en dan moet het gewoon even zo.
Maar het heeft niet mijn voorkeur.
Want ook zonder allerlei gadgets is wandelen met een hond al multitasken. Die hond loopt vanzelf wel, daar hoef ik me geen zorgen over te maken. Ene pootje voor het andere keer vier.
Onderweg kom je ook allerlei uitdagingen tegen:

• Katten: vind Boris super interessant, vooral als ze wegrennen.
• Eenden en zwanen : Boeit ‘m meestal niks
• Kinderen: sommigen zijn leuk, anderen niet interessant. Wel lijkt Boris soms te denken dat een kindje dat we zien er een van ons is. Dan zijn ze buitengewoon interessant.
• Poep en smerigheid: Boris is nogal selectief. Maar sommige smerigheid vind hij héél interessant…
• Takjes: Zie “poep en smerigheid”
• Andere honden: Sommigen zijn echt heel leuk, vooral de blaffende. Met een “loop maar door!” gaat het steeds beter
• Verkeer: Niet zo interessant voor Boris, wel iets om rekening mee te houden voor mij…
• Bomen, hekjes, bosjes: Interessant om aan te snuffelen, of om tegenaan te piesen. Soms staat er wel eens een lantarenpaal in de weg met de lijn. Boris kan het zelf oplossen.

En zo kun je nog meer bedenken wat je onderweg tegenkomt en waar je soms als eigenaar rekening mee moet houden. Sommige honden schuiven echt overal voorbij zonder dat het interessant is. Lijkt me best wel saai eigenlijk, als ze dat altijd doen.

Aan de lichaamstaal van je hond kun je ook een hoop aflezen, en dat doe ik tijdens het wandelen ook graag. Soms schrikt ‘ie en springt even verschrikt opzij. We lopen dan gewoon weer door. Hij ziet ook wel eens iets dat buitengewoon leuk is. Hij kan daar dan rustig kwispelend naar kijken.
Vorige week zagen mijn dochter van 9 en ik een mevrouw met twee honden lopen. De ene hond liep los (!!) en was duidelijk bang. Staart tussen zijn benen, hele lijf laag. “MAM!” tetterde mijn dochter over straat “die hond is echt heel bang!” Had ze knap gezien. Maar die mevrouw zag er niks van. Daar heb je helemaal geen tijd voor als je loopt te bellen of te appen tijdens het wandelen. Ook je hond verdient aandacht! En waarom moet alles tegelijk?

Als Boris en ik straks de opleiding Dog Assisted Interventions afgerond hebben en lekker aan het werk zijn heb ik wel de wens voor een tweede hond. Omdat je een hond niet elke dag kan inzetten. Geen idee wat voor ras dat moet gaan zijn, ik oriënteer me langzaam. Ik zou dat willen als Boris ongeveer een jaar of drie, vier is. Eerst heb ik nog wat te sparen en moeten ik mijn echtgenoot nog over zien te halen.
Dan sta ik straks met twee honden, twee lijnen, een envelop, meerdere poepzakjes en een plu.
Zeg, hoe doen anderen dat eigenlijk?